Willard Van Orman Quine

| ölüm_tarihi = | okul/gelenek = Analitik felsefe | ilgilendikleri = Mantık, Dil felsefesi, Matematik felsefesi, Bilim felsefesi | etkilendikleri = Gottlob Frege, Rudolph Carnap, Bertrand Russell, Alfred Tarski | etkiledikleri = Donald Davidson Daniel Dennett
David Lewis Scott Soames
David Kaplan Richard Rorty
Gila Sher Patricia Churchland
Noam Chomsky | katkıları = }} küçükresim|upright=0.91|Willard Van Orman Quine (1980)

Willard Van Orman Quine (/kıvayn/; yakın çevresi "Van" olarak bilir; 25 Haziran 1908 - 25 Aralık 2000), analitik felsefe geleneğinden Amerikalı filozof ve mantıkçı. "Yirminci yüzyılın en etkili filozoflarından biri" sayılır. 1930'dan 70 yıl sonraki ölümüne kadar Quine sürekli olarak Harvard Üniversitesi ile öyle ya da böyle yakından ilgiliydi, önce bir öğrenci; sonra da bir profesör olarak. 1956-78 yıllarında Harvard Edgar Pierce Felsefe Kürsüsünde ders verdi.

Quine bir mantık ve küme kuramı öğretmeniydi. Birinci dereceden mantığın kelimenin gerçek anlamıyla tek mantık olduğu görüşü ile ünlüydü ve "Yeni Temeller" (''İng.'' "New Foundations") denen kendine has bir matematik ve küme kuramı sistemi geliştirdi. Matematik felsefesi alanında, o ve Harvard iş ortağı Hilary Putnam matematiksel varlıkların gerçekliğine dair bir kanıt olan "Quine-Putnam Zorunluluk Tezini" geliştirdi. Ancak o, felsefenin kavramsal çözümleme olmadığı fakat bilimin bir devamı; deneysel bilimlerin soyut dalı olduğu görüşünün bir savunucusuydu. Bu, "Bilim felsefesi felsefeye yeter" şeklindeki ünlü sözüne yol açtı. Kendisi "bilimi, bilimin kaynaklarının kendilerini kullanarak anlamak için sistematik bir çaba" yürüttü ve "yalnızca duyu girdilerini temel alarak nasıl da detaylı bilimsel kuramlar geliştirebildiğimizin bilimsel bir açıklamasını" yapmaya çalışan etkili bir doğallaştırılmış epistemoloji geliştirdi. Ayrıca Duhem-Quine Tezi olarak bilinen ontolojik göreceliliğin bir türünü savundu.

Başlıca eserleri arasında Bertrand Russell'ın açıklamalar kuramını geliştiren ve Quine'ın meşhur özdeyişi "Var olmak, bir değişkenin değeri olmaktır." özdeyişini içeren "''On What There Is,"'' ve analitik-sentetik ayrımına ve indirgemeciliğe saldıran; o sırada popüler olan mantıksal olguculuğu reddeden ve yerine anlambilimsel bütünlükçülüğün bir türünü savunan "''Deneyciliğin İki Dogması"'' bulunur. Diğer önemli eserleri arasında tutarlıcılığın bir halini savunan "''The Web of Belief "''ve bu konumu ilerleten ve Quine'ın meşhur çevirinin belirsizliği tezini sunarak davranışçı bir anlam kuramını savunan "''Word and Object"'' (1960) vardır.

Analitik filozoflar arasında 2009'da yapılan bir anket Quine'ı son iki yüzyılın en önemli beşinci filozofu olarak konumlandırdı. 1993'te "dil ve iletişiminin öğreniminin toplumsal olarak erişilebilir delil üzerine temellendirildiği ve bu olgunun bilgi ve dilbilimsel anlam kuramları için önemine dair sistemik ve etkilin tartışmaları" için ilk Mantık ve Felsefe Shock Ödülü ile ödüllendirildi. 1996'da "mantık, epistemoloji ve bilim felsefesi ve dil felsefesi üzerine anahtar içgörülerini temel alan sayısız kuram ortaya atarak 20. yy. da felsefenin ilerleyişine yaptığı göze çarpan katkısı" için Kyoto Sanat ve Felsefe Ödülüne layık görüldü. Yukarıdaki bilgiler Wikipedia'dan alınmıştır