Gustave Le Bon

mały|Grób na cmentarzu Père-Lachaise. Gustave Le Bon (urodził się 7 maja 1841 w Nogent-le-Rotrou; zmarł 13 grudnia 1931 w Paryżu) – francuski socjolog i psycholog. Le Bon i Gabriel Tarde uznawani są za inicjatorów psychologii społecznej i głównych przedstawicieli psychologizmu w socjologii. Le Bon po ukończeniu studiów lekarskich i uzyskaniu stopnia doktora medycyny został wysłany przez rząd francuski do Indii (1884) w celu zbadania zabytków archeologicznych, następnie podróżował po Europie, Afryce Północnej i Azji; był inicjatorem i wydawcą serii „''Bibliothèque de philosophie scientifique''".

Główną dziedziną zainteresowań Le Bona była psychologia społeczna, a zwłaszcza psychologia tłumu i zbiorowości, ale interesował się także anatomią, fizjologią, antropologią, fizyką, chemią, etnopsychologią i historią cywilizacji, etnografią, archeologią i paleografią oraz teorią wychowania i psychologią wychowawczą.

Jako pierwszy Le Bon dokonał psychologicznej analizy zachowania tłumu ludzkiego, którą ujął w słynnej książce ''Psychologie des foules'' (''Psychologia tłumu'') wydanej w 1895. Jego zdaniem w wyniku następstw rewolucji przemysłowej życie polityczne zaczynają opanowywać tłumy, które pod względem psychologicznym są tworem anormalnym, ponieważ rządzą nimi popędy i cechują je zachowania irracjonalne, ze skłonnością do ulegania sugestii; wychodząc z tych przesłanek, Le Bon krytykował socjalizm (''Psychologia socjalizmu'') i syndykalizm oraz wszelkie tendencje egalitarne. Był również autorem koncepcji, według której ustroje społeczne wywodzą się z instynktów ludzkich. Źródło: Wikipedia